Verhaal van Joëll

Van gesloten instelling naar De Klimop.

,,Tijdens mijn gesloten jeugdzorg plaatsing heb ik een plek bij De Klimop gekregen. Het was eigenlijk best even wennen. Ik was niet gewend om met zoveel vrijheid om te gaan. Ik was eraan gewend geraakt dat overal een regel voor bestond en bij het niet nakomen daarvan kreeg je straf. Niet dat ik iets leerde van die straf hoor, die nam je gewoon. Er werd me wel gezegd dat ik anders had moeten handelen of dat het niet goed was wat ik had gedaan. Maar waarom zou ik luisteren, ik zat toch vast. Wat had ik nou te verliezen.

Eigen verantwoordelijkheid

Bij De Klimop vertelden ze me van tevoren dat er niet gestraft zou worden, maar dat er wel afspraken worden gemaakt. Ik kwam er al snel acher wat ze daarmee bedoelden. Nadat ik een afspraak niet was nagekomen, volgde er direct een gesprek daarover. Het ging over het nemen van verantwoordelijkheid en respect. Het boeide me eerlijk gezegd allemaal niet zoveel. Het gebeurde nog een paar keer en steeds weer dat gesprek. Ondertussen regelden ze best veel voor me, waren ze betrokken en kon ik goed met ze praten. We spraken dezelfde taal. Het begon steeds rotter te voelen om afspraken niet na te komen of te verdraaien. Ze spiegelen steeds mijn gedrag en ondertussen hielpen ze me actief verder met werk zoeken, vervoer regelen, boodschappen doen, mijn hygiene en al dat soort dingen.

Droombaan

Na een aantal weken heb ik bij verschillende bedrijven een paar dagen meegelopen. Ik mocht bij een aantal verschillende bedrijven starten, maar heb gekozen voor de McDonalds. Het is zeker niet mijn droombaan maar voor nu past het even het beste. De werktijden sluiten goed aan, het is dichtbij en ik verdien er geld mee. Ook bieden ze me een opleiding aan wat maakt dat ik kan doorgroeien.

Steunen

Op dit moment weet ik niet of ik in de toekomst wel in Den Helder wil blijven wonen, maar dat het vanuit De Klimop wel een mogelijkheid is, omdat ik ook na mijn achttiende kan blijven geeft me rust. Daardoor heb ik niet het gevoel dat ik voor niets aan het opbouwen ben, omdat ik straks toch weer weg moet. Ook mijn huisgenoot is best aardig, ondanks dat hij ook zo zijn problemen heeft. We maken samen afspraken over de boodschappen doen, wie er kookt en bijvoorbeeld wie wat wanneer schoonmaakt. Dit gaat vaak goed, maar wanneer we er strijd over krijgen komt de begeleiding ondersteunen. We praten de frustraties uit en moeten leren anders te communiceren. Soms is dat moeilijk maar het gaat steeds beter. Vaak is het ook gezellig, we kijken samen een filmpje, gamen en kunnen goed praten over wat we hebben meegemaakt. We proberen elkaar te steunen wanneer dat nodig is. Het voelt niet alleen.”